Mapa zasadnicza

Mapa zasadnicza, jako wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, jest podstawową mapą państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (art. 40 Ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne).

Zobacz naszą nowoczesną Mapę Geoportal360

Definicja mapy zasadniczej

Definicję mapy zasadniczej, zwanej również Podstawową Mapą Kraju, zawarto w art. 2 pkt. 7 Ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Przez określenie “mapa zasadnicza” należy rozumieć:

“wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, zawierające informacje o przestrzennym usytuowaniu: punktów osnowy geodezyjnej, działek ewidencyjnych, budynków, konturów użytków gruntowych, konturów klasyfikacyjnych, sieci uzbrojenia terenu, budowli i urządzeń budowlanych oraz innych obiektów topograficznych, a także wybrane informacje opisowe dotyczące tych obiektów”.

Kto zajmuje się prowadzeniem mapy zasadniczej?

Mapa zasadnicza jest własnością państwa. Jej prowadzenie zostało powierzone starostom. Tylko w wyjątkowych przypadkach mapę zasadniczą może prowadzić gmina.

W Polsce od 5 kwietnia 2013 r. obowiązuje teleinformatyczny model prowadzenia mapy zasadniczej, który został opisany w Rozporządzeniu Ministra Administracji i Cyfryzacji z 12 lutego 2013 r. w sprawie bazy danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej (zgodnie z art. 53b ustawy Prawo geodezyjne mapa zasadnicza może być prowadzona w postaci analogowej do czasu jej przekształcenia do postaci cyfrowej nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2013 r.).

Cytowane rozporządzenie utraciło swoją moc wraz z wejściem w życie Rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 2 listopada 2015 r. w sprawie bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej.

Przeczytaj: Mapy geodezyjne – podstawowe rodzaje

Bazy danych służące do tworzenia mapy zasadniczej

Podstawą tworzenia mapy zasadniczej są zbiory danych zawarte w:

• bazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych,
• bazie danych ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości),
• bazie danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu,
• bazie danych państwowego rejestru granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych kraju,
• bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych,
• w bazie danych obiektów topograficznych o szczegółowości zapewniającej tworzenie standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1: 500 – 1: 5000, zwanej dalej „BDOT500”, oraz organizację, tryb i standardy techniczne tworzenia tej bazy.

Aktualizacji danych zgromadzonych w BDOT500 (baza danych obiektów topograficznych) dokonuje się niezwłocznie po uzyskaniu danych lub informacji niezbędnych do tej aktualizacji, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia:

• wpisania do ewidencji materiałów zasobu nowych, zmodyfikowanych lub zweryfikowanych zbiorów danych BDOT500,
• pozyskania odpowiednich informacji z innego rejestru publicznego.

Mapa zasadnicza w systemie teleinformatycznym

Mapę zasadniczą tworzy się w systemie teleinformatycznym w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000 (§ 18).

System teleinformatyczny, w którym tworzona jest mapa zasadnicza zapewnia w szczególności:

1. kontrolę dostępu do danych i autoryzację użytkowników systemu,
2. identyfikację źródła obiektów stanowiącego podstawę do tworzenia mapy zasadniczej,
3. generalizację i wizualizację kartograficzną obiektów, o których mowa w § 13 (Wykaz obiektów stanowiących treść mapy zasadniczej jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia),
4. generowanie i redakcję kartograficzną treści mapy zasadniczej,
5. przetwarzanie treści mapy zasadniczej do zbiorów danych w postaci cyfrowej lub dokumentów elektronicznych GML (GML – język znaczników geograficznych, oparty na formacie XML, przeznaczony do zapisu danych przestrzennych w celu ich wymiany między systemami informatycznymi),
6. wydruk mapy zasadniczej:
   a) w kroju arkuszowym, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy,
   b) wybranego obszaru.

Treść mapy zasadniczej w kroju arkuszowym lub wybranego obszaru

Szczegółowa treść mapy zasadniczej w kroju arkuszowym lub wybranego obszaru określa w § 19 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 2 listopada 2015 r. w sprawie bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej.

Treść mapy zasadniczej w kroju arkuszowym lub wybranego obszaru zawiera:

1. kartograficzną reprezentację obiektów,
2. nazwy oraz skróty i oznaczenia dotyczące obiektów, wśród, których znajdują się:

• granice jednostek terytorialnego podziału państwa trójstopniowy podział kraju),
• granice jednostek ewidencyjnych (granice gmin),
• granice obrębów ewidencyjnych (obręb ewidencyjny jest częścią jednostki ewidencyjnej – gminy),
• granice działek ewidencyjnych,
• opisy i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych,
• opisy i kontury klas gleboznawczych,
• usytuowanie budynków,
• stabilizowane (trwałe) punkty graniczne,
• numery ewidencyjne działek,
• numery porządkowe budynków,
• numery ewidencyjne budynków,
• numery punktów załamania linii granicznych,
• nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych oraz elementy sieci uzbrojenia terenu,
• urządzenia inżynieryjno-techniczne naziemne, w tym punkty położenia armatury naziemnej przewodów uzbrojenia technicznego,
• linie przebiegu przewodów i elementów uzbrojenia terenu takich jak: sieci wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, ciepłownicze, elektroenergetyczne, telekomunikacyjne, benzynowe,
• niezidentyfikowane, naftowe, inne sieci.Sieci uzbrojenia terenu, zarówno te istniejące, jak i projektowane, oznaczone są na mapie zasadniczej kolorami, których wzorniki są ujęte w rozporządzeniu.

3. informacje dodatkowe, w szczególności:

• nazwę mapy,
• godło mapy,
• skalę mapy,
• układ współrzędnych płaskich prostokątnych,
• układ wysokościowy (z punktem odniesienia „Kronsztad”),
• geodezyjny układ odniesienia (obowiązującym układem odniesienia dla prowadzenia mapy zasadniczej jest układ „2000” (do 24 sierpnia 2000 r. był nim układ „1965”),
• lokalizację obszaru uwzględniającą podział administracyjny,
  siatkę kwadratów,
• współrzędne prostokątne płaskie, co najmniej dwóch skrajnych punktów przecięcia siatki kwadratów;

4. ramkę arkusza mapy, w przypadku kroju arkuszowego.

Przeczytaj: Mapy geodezyjne do celów prawnych (sądowych)

Wykorzystanie mapy zasadniczej

Mapa zasadnicza, jako jedna z podstawowych map geodezyjnych, zawiera praktycznie wszystkie informacje na temat konkretnego terenu. Zawarte na mapie zasadniczej elementy geograficzne, ewidencyjne, infrastruktury budowlanej naziemnej i podziemnej stanowią podstawę tworzenia planów mających dla państwa strategiczne znaczenie.

Mapa zasadnicza jest dokumentem wymaganym w wielu czynnościach administracyjnych.

Na kanwie mapy zasadniczej, bądź jej kopii, budowane są plany budowy, projekty, jak również prowadzone są czynności geodezyjne związane z rozgraniczeniem nieruchomości i podziałem, a także wznawiane są granice nieruchomości.

Poniżej przedstawiam niektóre z aktów prawnych mówiące w swej treści o wykorzystaniu mapy zasadniczej:

1. Mapa zasadnicza jako załącznik do pozwolenia na budowę.

W art. 34.1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane czytamy, że

„Projekt budowlany powinien zawierać: projekt zagospodarowania działki lub terenu, sporządzony na aktualnej mapie, obejmujący: określenie granic działki lub terenu, usytuowanie, obrys i układy istniejących i projektowanych obiektów budowlanych, sieci uzbrojenia terenu, sposób odprowadzania lub oczyszczania ścieków, układ komunikacyjny i układ zieleni, ze wskazaniem charakterystycznych elementów, wymiarów, rzędnych i wzajemnych odległości obiektów, w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej zabudowy terenów sąsiednich”.

2. Ustalenie przebiegu granic i sporządzenie dokumentacji przy rozgraniczaniu nieruchomości.

Jednym z wielu dokumentów w oparciu, o który geodeta może ustalić przebieg granicy nieruchomości, może być mapa zasadnicza.

W Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 14 kwietnia 1999 r., § 5.1.2 czytamy, że w razie braku dokumentów, o których mowa w pkt. 1, podstawę ustalenia przebiegu granic nieruchomości stanowią mapy i plany obejmujące granice albo inne elementy pozwalające na odtworzenie lub analizę przebiegu granic, w szczególności… f) mapa zasadnicza.

3. Sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania pszennego.

W Ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 maja 2017 r. (poz. 1073) o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w art. 16, czytamy:

„Plan miejscowy sporządza się z wykorzystaniem urzędowych kopii map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym”.

Następnie w Art. 52. 1. w/w rozporządzenia:

„Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać:
– określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego”.

Przeczytaj: Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne.
2. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 2 listopada 2015 r. w sprawie bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej.
3. Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 14 kwietnia 1999 r.
4. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Foto: Fotolia