Podatek od nieruchomości reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 1991 Nr 9 poz. 31).

Przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości

Zgodnie z art. 2. pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają:

  • grunty,
  • budynki lub ich części,
  • budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zobacz naszą nowoczesną Mapę Geoportal360

Podatek od nieruchomości nie obejmuje gruntów rolnych i leśnych. Grunty te objęte są podatkiem:

  • grunty rolne – podatkiem rolnym,
  • grunty leśne – podatkiem leśnym.

Grunty rolne i leśne zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej objęte są podatkiem od nieruchomości.

Podatnicy obowiązani do zapłaty podatku od nieruchomości

Podatnikami podatku od nieruchomości są:

  1. osoby fizyczne,
  2. osoby prawne,
  3. jednostki organizacyjne w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej będące:
  • właścicielem nieruchomości lub obiektów budowlanych,
  • posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych,
  • użytkownikami wieczystymi gruntów,
  • posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części będących własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Jeżeli nieruchomość budowlana stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub większej liczby podmiotów, obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na współwłaścicielach.

Przeczytaj: Zwolnienie z podatku od nieruchomości – kiedy i komu przysługuje?

Podstawa opodatkowania podatkiem od nieruchomości

Podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi:

  • dla gruntów – powierzchnia,
  • dla budynków lub ich części – powierzchnia użytkowa,
  • dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych – ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

Wysokość stawek podatku od nieruchomości

Wysokość stawek podatku od nieruchomości określa Rada Gminy w drodze uchwały.

Stawki roczne nie mogą przekroczyć górnych granic stawek kwotowych ogłaszanych na każdy rok podatkowy przez Ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Przy określaniu wysokości stawek Rada Gminy może różnicować wysokość stawek dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając w szczególności:

  • lokalizację,
  • rodzaj prowadzonej działalności,
  • rodzaj zabudowy,
  • przeznaczenie i sposób wykorzystywania gruntu,
  • stan techniczny obiektu,
  • wiek budynków.

Przeczytaj: Podatek od nieruchomości w 2024 r. – stawki maksymalne

Kiedy powstaje i wygasa obowiązek podatkowy podatku od nieruchomości

Obowiązek podatkowy podatku od nieruchomości powstaje pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku.

Obowiązek podatkowy odnośnie budowli lub budynku powstaje z dniem 1 stycznia roku następnego po zakończeniu budowli, bądź oddaniu jej do użytkowania.

Jeżeli w trakcie roku podatkowego zaistniały okoliczności mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, to zmiana opodatkowania następuje pierwszego dnia miesiąca po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie.

Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek.

Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek ten mamy obowiązek zapłacić proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których powstał obowiązek płacenia podatku od nieruchomości.

Jeżeli w ciągu roku podatkowego nastąpiło wygaśnięcie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości lub zaistniała zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego część, organ podatkowy dokonuje zmiany decyzji, w której ustalono ten podatek.

Podatek od nieruchomości za rok podatkowy od osób fizycznych ustala w drodze decyzji organ (wójt, burmistrz ) podatkowy, właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości.

Terminy i sposoby płatności podatku od nieruchomości

Osoby fizyczne dokonują płatności podatku od nieruchomości za dany rok podatkowy w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w następujących terminach:

  • I rata do dnia 15 marca,
  • II rata do 15 maja,
  • III rata rata do 15 września,
  • IV do 15 listopada roku podatkowego.

Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej – mają obowiązek składania podatku od nieruchomości za poszczególne miesiące w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego.
Wyszczególnione podmioty mają obowiązek wnoszenia podatku od nieruchomości do 15 dnia każdego miesiąca, a za styczeń do dnia 31 stycznia.

Zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej wnoszą należny podatek – przelewem na rachunek organu podatkowego lub gotówką w kasie, w przypadku osób fizycznych również w drodze inkasa.

W przypadku, gdy kwota podatku nie przekracza 100 zł, podatek jest płatny jednorazowo w terminie płatności pierwszej raty.

Jeżeli wysokość zobowiązania podatkowego na dany rok podatkowy nie przekracza, określonych na dzień 1 stycznia roku podatkowego, najniższych kosztów doręczenia w obrocie krajowym przesyłki poleconej za potwierdzeniem odbioru, postępowania w sprawie ustalenia wysokości podatku od nieruchomości nie wszczyna się, a postępowanie wszczęte umarza się.

Zasady prowadzenia ewidencji podatkowej

Organ podatkowy, realizując wytyczne ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, ewidencje podatkową prowadzi w systemie informatycznym.

Zasady prowadzenia ewidencji podatkowej przez organy podatkowe oraz zakres informacji objętych tą ewidencją określa Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie ewidencji podatkowej nieruchomości.

Ewidencja podatkowa, prowadzona przez organ podatkowy, to zbiór danych niezbędnych do wymiaru i poboru podatku od nieruchomości, podatku rolnego bądź podatku leśnego. Niezależnie od danych ujętych w ewidencji podatkowej, organ podatkowy ma obowiązek współdziałania z Państwową Ewidencją Gruntów prowadzącą ewidencję gruntów, również dla celów podatkowych.

Dane do ewidencji podatkowej „budowane” są przez organ podatkowy poprzez przejmowanie od podatników informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych, a następnie w celu ich sprawdzenia przekazywane drogą teleinformatyczną do Państwowej Ewidencji Gruntów.

Dodatkowo, w przypadku zachodzących zmian danych ewidencyjnych prowadzonych przez Starostę (Państwowa Ewidencja Gruntów i Budynków), mających szczególne znaczenie dla wymiaru podatków, Starosta ma obowiązek zawiadomienia o tym fakcie organ podatkowy (§ 49. 1. Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków).

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w swej treści zawiera również katalog nieruchomości zwolnionych od podatku od nieruchomości. Listę zwolnień podatku od nieruchomości obejmuje art.7.1. ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 1991 Nr 9 poz. 31 z późn. zmianami).

Przeczytaj również: Wniosek o umorzenie zaległości w podatku od nieruchomości

Podstawa prawna:

  1. Ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (art. 2-7, Dz. U. z 2014 poz.849 ze zm.).
  2. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie ewidencji podatkowej nieruchomości.
  3. Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Foto: Fotolia

Geoportal360.pl

Posted by Joanna